ای نـوۀ حضرتِ، حـیـدر مرهب فکن            نـور دل فـاطـمه، حضرت ابن الحسن

خون رگت حـیدری، مثل علی اکبری            کرده تو را مجـتـبی، نـذر شه بی کـفـن

ای نبوی در جمال، ای علوی در قتال            باز بگـو یا عـلـی، ریـشۀ دشمن بکـن

راهی میدان شدی، تا که رجز خوان شدی            ذکـر عـلی یا عـلی، بود تو را در دهن

ضربه زدی بی بدیل، دشمنتان شد ذلیل            لشگـر کوفه گرفت، پاسخ دندان شکن

بوده وجـودت عجـیـن، با یل اُم البنـین            کـرده تو را آشـنـا، با هـنـر تـن به تن

رزم تو چون رعد بود، این عمر سعد بود            کز هنر رزم تو گشت، خموش از سخن

حضرت قاسم سلام ،سوی تو دائم سلام            نـام تو شد تا ابـد، ذکـر لب سیـنـه زن